In Gelukkig, ik ben gewoon autist beschrijft auteur Ferrian Jonker (84) op een heldere en ook humoristische manier hoe het is autist te zijn. Hij vertelt over zijn jeugd, zijn verdriet, hoe hij omging met vriendschap, over zijn huwelijk, zijn angsten en zijn leervermogen.
Pas op hoge leeftijd kwam hij er achter dat hij een autismespectrumstoornis (ASS) heeft. En toen vielen voor hem heel veel gebeurtenissen op zijn plaats. Zijn leven lang zocht hij naar wat hem zo ‘anders’ maakte, waarom hij zich anders voelde en vaak een ‘vreemde eend in de bijt’.
Een zoektocht waarbij hij vaak op een muur van onbegrip stuitte maar vooral voelde hij zich niet geaccepteerd zoals hij was. Ook nadat hij ‘uit de kast’ kwam, begrepen mensen hem niet altijd en voelde hij zich afgewezen.
