Leermeesters met een gevangen stem. Essays over autisme - Inge Lemke

Een sneeuwbal begint met één kristal. De facetten die hij toont en de reflecties van het licht erop nodigen uit om te kijken naar autisme als een urgent appel aan de samenleving. School- en arbeidsuitval zijn de laatste harde spiegels voor een werkelijkheid die misschien toch wel anders is dan men vermoedt.

Mensen met autisme zijn drager van de symptomen van een niet-heel systeem waarbinnen ze zich gevangen voelen. De rimpelingen die zij tonen, bieden bijzondere kansen en inspiraties voor een samenleving in transitie. Ze vragen om een onvoorwaardelijke en een onbevooroordeelde blik op hun meerwaarde. Sociaal onrecht kan omgebogen worden naar sociale inclusie. De kiemen daarvoor dragen alle mensen met autisme in zich. Naar hen luisteren is hun stem weer een onbevangenheid geven, is hen opnieuw een rechtmatige positie geven als participant in het grotere narratief.

Inge Lemke studeerde biologische wetenschappen aan de KU Leuven. Ze was lerares aan middelbare scholen en in het buitengewoon/speciaal onderwijs. Nu werkt ze rond haar project Autinteger, waarin sensibilisering over nieuwe benaderingsvormen van autisme en het ijveren voor de rechten van mensen met autisme centraal staan. Ze werd laat gediagnosticeerd met autisme. Dat deed haar begrijpen waarom ze met een hoog compenserend vermogen begrippen zoals ‘normaal’ en ‘ontwikkeling’ ter discussie stelt. Haar leerlingen boden als leermeesters antwoorden, en de liefde voor de biologie vormde een krachtig fundament.